september 10, 2009

0 comments

images.jpgAls ervarings deskundige en als partner van iemand met een laesie, ben je vaak als een medisch specialist zonder opleiding. De verantwoordelijkheid die dit met zich meebrengt drukt loodzwaar op onze schouders. Maar erkenning van ons specialisme blijft vaak uit.’ Over een ‘gewapend bondgenootschap’ tussen deskundige en professional.
In de loop der tijd heb ik geprobeerd kennis en vaardigheden te ontwikkelen om zo goed mogelijk voor mijzelf te kunnen zorgen. Enerzijds vind ik deze eigen deskundigheid noodzakelijk. Ik ben verantwoordelijk niet alleen voor mezelf maar ook voor mijn omgeving, en signaleer dus als eerste veranderingen. Ik zorg ervoor dat ik een specialist van mijn eigen, mezelf word. Als ik dit niet zou doen, blijf ik in gebreke en bied ik niet het beste voor mijzelf, zo voelt het tenminste.
En als ik dan bepaalde dingen uitleg en vraag of het mogelijk is aan een dokter of therapeut dan staan ze je soms raar aan te kijken en zeggen ze dat het niet kan. Nou ja.

Over de schrijver JanP


{"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}